Przodozgryz to dolegliwość, która w Polsce nie jest często diagnozowana. Pacjenci dotknięci tą chorobą zmagają się ze specyficznym wysunięciem wargi dolnej lub brody. Dowiedz się, czym charakteryzuje się przodozgryz, jakie są jego konsekwencje oraz czy można tę dolegliwość leczyć.

Przodozgryz – czym jest?

Przodozgryz zaliczany jest do wad zgryzu z zakresu przednio-tylnych. Oznacza to, iż u pacjenta występuje wysunięcie dolnego łuku zębów lub całej żuchwy w kierunku przednim. Zaburzenie dotyczy okolic jamy ustnej i może obejmować zarówno całą tę okolicę jak również jedynie pojedyncze zęby. Wyróżnia się trzy rodzaje przodozgryzu:

• całkowity – oznacza to, iż wysunięty jest cały dolny łuk względem górnego,

• częściowy – wysunięcie jedynie przedniej części łuku,

• rzekomy – w momencie, gdy pacjent posiada zahamowanie doprzedniego wzrostu szczęki, które sprawia, że łuk dolny jest wysunięty, jednak w rzeczywistości jest on prawidłowy.

Specjaliści zaliczają przodozgryz do najrzadziej występujących dolegliwości u społeczeństwa. Na odwrót jest natomiast z tyłozgryzem, czyli tzw. cofnięciem dolnego łuku zębowego.

Jakie są przyczyny przodozgryzu?

Jednym z głównych powodów wystąpienia dolegliwości, jaką jest przodozgryz, są uwarunkowania genetyczne. W przypadku, gdy rodzic cierpi na to zaburzenie, to występuje wysokie prawdopodobieństwo, że wystąpi ono również u dziecka. Bardzo często przodozgryz współwystępuje również z innymi chorobami. Między innymi z:

• rozszczepieniem podniebienia – wada rozwojowa, w której widoczna jest szczelina powstała wskutek niepołączenia się lewej i prawej części podniebienia,

• zespołem Downa – zaburzenie rozwojowe spowodowane obecnością dodatkowego chromosomu 21,

• zespołem Aperta – wrodzone wady, które obejmują zarośnięcie szwów czaszkowych lub palcozrost,

• zespołem Crouzona – dystoza czaszkowo-twarzowa polegająca na deformacji czaszki.

Warto mieć również na uwadze, iż przodozgryz może pojawić się również w momencie nieprawidłowych czynności behawioralnych dziecka. Zbyt mocne ssanie kciuka lub górnej wargi sprawia, że szczęka nie rośnie w sposób prawidłowy. Niekiedy przyczyną jest także niedobre ułożenie główki malucha w trakcie snu. Za wysokie podłoże sprawia, że żuchwa wysuwa się do przodu.

Przodozgryz – jakie są jego konsekwencje?

Pierwszą z kwestii, o której warto wspomnieć w trakcie omawiania konsekwencji przodozgryzu, są te związane z defektem estetycznym. Wada jest bowiem widoczna gołym okiem, przez co wiele osób ją posiadających, zmaga się przede wszystkim z niskim poczuciem wartości. Niekiedy czynnik ten prowadzi do wycofania się społecznego oraz niepodejmowania wielu aktywności. Przodozgryz to dolegliwość, która doskwiera również w innych obszarach funkcjonowania. Choroba wywołuje między innymi

• problemy z oddychaniem,

• trudności z gryzieniem,

• niemożność spożywania pokarmów,

• wadę wymowy.

Dzieci, u których diagnozowany jest przodozgryz, powinny udać się między innymi do logopedy, ponieważ częstą współdolegliwością przy tej chorobie zgryzu jest seplenienie.

Jak leczyć przodozgryz?

Przodozgryz jest możliwy do wyleczenia. Metoda jest zależna od wieku pacjenta. Niezależnie od tego dobrze jest zrobić to jak najwcześniej. Niwelowaniem wady zajmuje się wyłącznie odpowiednio przygotowany do tego specjalista, jakim jest ortodonta.

Pierwszą rzeczą, jaką warto wykonać u zdiagnozowanych dzieci, jest zamiana zębów mlecznych na stałe. Dzięki temu możliwa jest współpraca organizmu, który samodzielnie rozpocznie działanie kompensacyjne. W przypadku, gdy specjalista zdecyduje się na pozostawienie zębów dziecięcych, to szlifowane są guzki na ich powierzchni, co wspomaga cofanie się zębów. Niekiedy w leczeniu pomocne okazują się ruchome aparaty nakładkowe lub u dorosłych założenie elementu stałego. Jeśli wada zgryzu jest bardzo zaawansowana, to konieczne jest przeprowadzenie terapii maską twarzową, procą bródkową lub nawet aparatem służącym do rozrywania szwu podniebiennego. Jeżeli dentysta stwierdzi, iż wada jest bardzo problematyczna, to konieczne będzie przeprowadzenie operacji.